Het briljanten huwelijkspaar zat er klaar voor. Op woensdag 19 juli zou er een mystery guest komen ten ere van de 65e verjaardag van hun huwelijk dat op 16 juli 1958 gesloten werd. Dochter Els, zoon Peter met zijn vrouw Alexandra en buurvrouw Maaike waren ook van de partij. Groot was de verassing toen burgemeester Boy Scholtze als mysterieuze gast aanbelde om Koen en Marie persoonlijk te feliciteren.
Het gesprek met de burgemeester verliep soepel, zeker als in aanmerking genomen wordt dat beide echtelieden wat slechthorend zijn. Koen wist prima te vertellen hoe hij Marie zeventig jaar geleden vrijwel dagelijks tegenkwam als hij naar de avond HTS ging. Ze spraken af om elkaar te ontmoeten op de markt in Krimpen aan de IJsel maar aangezien de vader van Marie daar als politieman aanwezig was, ging dit plan niet door. “Jij bent ook een mooie, om niet op te komen dagen”, zei Koen teleurgesteld op de volgende maandag tegen Marie. Uiteindelijk is het toch wat geworden met het koppel en ze trouwden vrij snel, want Koen moest na zijn opleiding in militaire dienst. Hij werd gestationeerd in Gilze Rijen en zodoende maakte hij kennis met het Brabantse leven. Koen werkte na diensttijd bij Quacker in Rotterdam en het stel kon in de jaren ’70 een huis kopen in Hooge Zwaluwe. Dat moest nog wel gebouwd worden in een hele nieuwe wijk, die bekend staat als de Grijze Wijk (door het veelvuldig gebruik van gasbetonblokken). Ze wonen er nu na 51 jaar nog en horen daarmee tot de ’oerbewoners’. Ze weten alles van Hooge Zwaluwe en ervaren sociale controle op een goede manier.
Het briljanten huwelijksgeheim
Koen en Marie hebben vier kinderen gekregen. Peter, de oudste, is in Rotterdam geboren en Jan Kees tussen de verhuisdozen. De komst van twee dochters Anne Marie en Els maakten het gezin compleet. Op de dag van de bijeenkomst van het huwelijksfeest is niet gesproken over het grote verlies van Anne Marie, die op 37 jarige leeftijd is verongelukt met de motor. Ook het verdriet van de overleden kleinzoon Jelle is niet ter sprake gekomen maar het echtpaar heeft zeker aan hen gedacht. Zij zijn immers voor altijd in hun hoofd en in hun harten.
In de loop van 50 jaar hebben Marie en Koen het dorp zien veranderen: was vroeger het dorp scherp verdeeld door de spoorlijn in een Katholiek en Protestants deel, is dit nu veel minder duidelijk. De twee scholen zijn gefuseerd tot één, de katholieke kerk is een restaurant geworden en veel winkels zijn verdwenen. Gelukkig is er nog wel een dagwinkel die gelijk als ontmoetingsplek dient. Koen en Marie wonen tegenover een hertenkamp waar ze graag een kijkje nemen. Als hun voordeur opengaat spitsen de herten hun oren. Ze zijn blij dat het kamp behouden is gebleven, een aantal jaren geleden is daarvoor een flinke strijd geleverd door de omwonenden.
Koen en Marie zijn tevreden over hun huidige situatie. Ze willen zo lang mogelijk in hun huis blijven wonen. Het huis is aangepast zodat alles gelijkvloers is. Ze hebben hun zonen in de buurt wonen die hen helpen met dagelijkse dingen als eten koken, de tuin onderhouden en technische bezigheden. Ook Els, die in Duitsland woont, is in de gelegenheid haar ouders bij te staan zodat ieder doet wat hij kan. Buurvrouw Maaike kan hierbij in één adem genoemd worden. Burgemeester Scholtze vraagt tenslotte naar het geheim om zolang bij elkaar te kunnen zijn. Daar willen ze in eerste instantie niet zoveel over kwijt: “Je hebt eenmaal ja gezegd. Afspraak is afspraak, doorleven en doorademen”, waren de loze woorden. Maar dan komt het echte geheim: “Gewoon lief zijn voor elkaar.”