De Biesbosch staat te boek als een van de mooiste natuurgebieden in Nederland. Voor een deel is het gebied opengesteld voor recreatie, er kan gevaren en gewandeld worden, bijvoorbeeld na een overtocht vanuit Drimmelen naar de Hofmansplaat. En daar is van alles te zien en te beleven. U kunt op uw eigen tempo en in alle rust het eiland verkennen of rondgeleid en geïnformeerd worden door een van de vrijwilligers van Staatbosbeheer of van VVV Drimmelen.
Door Kitty Lokate
Eenmaal aangekomen op de Hofmansplaat kunt u overvallen worden door de rust en de prachtige natuur. En door veel, heel veel water. Hoe spannend is het om over de drassige paden te lopen, kikkertjes te ontdekken en te ervaren hoe de springbalsemien aan haar naam komt? Een bezoek aan de eendenkooi is zeker de moeite waard. Dat kan alleen onder begeleiding van een gids van Staatbosbeheer die laat zien hoe vroeger de kooiker in de wintermaanden wilde eenden ving. In de zomermaanden verdiende hij niets terwijl hij wel volop werk had om de eendenkooi te onderhouden. Er worden nu geen eenden meer gevangen maar door vrijwilligers van Staatbosbeheer wordt de kooi in stand gehouden. Het is nu een prachtig stukje natuurgebied dat door zijn bijzondere aanleg grote aantallen vogels trekt.
De tocht kan voeren langs het witte huis. De restanten ervan en het opnieuw opgebouwde deel geven u een inzicht in het leven van de griendwerkers. U kunt lezen of luisteren naar hun verhaal. Bijvoorbeeld over Aaike, een zoon van een rietsnijder, die al op 12-jarige leeftijd meegestuurd werd naar de Biesbosch om zijn vader te helpen. Als de jongen moe was van het sjouwen mocht hij eten gaan koken. Maar waar haalt hij drinkwater vandaan en hoe moet hij een vuur maken?
U kunt zomaar een grote molensteen tegenkomen. Niet omdat er ooit molens hebben gestaan in de Biesbosch maar omdat deze stenen gebruikt werden als anker voor bakens. De bakens werden gebruikt om gebieden te markeren want vroeger deden de hoge heren ook al aan landje-pik.
Het Bruggetje van St. Jan heeft grote historische waarde. Het herinnert aan het verzet door onderduikers, hun helpers en de liniecrossers. Zij hebben in de hongerwinter van 1944-1945 gevaarlijk en belangrijk werk verricht door mensen en spullen te smokkelen tussen bevrijd en nog bezet gebied. Bij dit bruggetje is een aanlegplaats voor een boot en begin- of eindpunt van de tocht. Als u daar wordt opgehaald, en dat is meestal veel te snel, moet u wel op tijd zijn. Overnachten op het eiland in het witte huis zonder muren, ramen en dak en wachten op de volgende boot is een niet al te comfortabele optie.