Made - Het ging haar goed af, de nieuwbakken voorzitter van de Koninklijke Harmonie & Tamboerkorps St. Caecilia Made. Angela Maas nam officieel op 1 januari de voorzittershamer van Johan Simons over. En dat is nou net het moment dat de jubilarissen gehuldigd worden, de gediplomeerden in het zonnetje worden gezet en de verenigingstrofee ‘Met ere een Toontje hoger’ wordt uitgereikt. En op die eerste repetitiedag, Driekoningen, sprak de praeses ook haar maidenspeech uit. Hieronder een samenvatting. Officieus gebeurde dat al in december, omdat anders Simons als voorzitter zichzelf de trofee ‘Met ere een toontje hoger’ moest uitreiken. Hij kreeg die trofee voor 15 jaar voorzitterschap. Cor de Wijs werd op diezelfde december benoemd tot erelid van de vereniging.
Door Michiel Peeters
Verbinden
“St. Caecilia is trots op de concerten die we in 2024 gaven, op de repetities waar we samen hebben gespeeld en gelachen, op de momenten waarop onze muziek mensen wist te raken. Trots op hoe wij, St Caecilia, al generaties lang een muzikale thuisbasis zijn voor jong en oud. Wij maken niet alleen muziek, wij brengen leven in ons dorp, wij verbinden mensen, wij houden cultuur levend.
Maar laten we ook eerlijk zijn. Het is niet vanzelfsprekend. De wereld verandert. Mensen hebben het druk, verenigingen worstelen om leden en vrijwilligers te behouden en cultuur wordt soms gezien als een luxe. Toch zijn wij hier, omdat we weten dat muziek verbindt. Muziek, kunst en verenigingsleven zijn het hart van een gemeenschap.
St Caecilia is een symbool van die levendigheid. Maar dat symbool kunnen we alleen behouden door samen onze schouders eronder te blijven zetten. Niet alleen door muziek te maken, maar ook door onze vereniging steeds opnieuw uit te vinden.
Hoe bereiken we nieuwe generaties? Hoe maken we zichtbaar wat St Caecilia betekent voor Made en onze gemeente? Hoe zorgen we ervoor dat deze vereniging niet alleen blijft bestaan, maar blijft bloeien?
Muzikale familie
Daarbij hebben we elkaar nodig. De ervaren leden, die al jaren een fundament vormen. De jonge muzikanten, die de toekomst in zich dragen. De vrijwilligers en supporters, die met liefde en inzet St Caecilia mogelijk maken. Samen zijn we meer dan een vereniging; we zijn een muzikale familie, mooi hè!
Laten we dit jaar onze kwetsbaarheid omarmen, maar ook onze kracht vieren. Laten we durven dromen over nieuwe projecten, frisse samenwerkingen en verrassende optredens. Maar laten we ook trouw blijven aan onze kern: St Caecilia staat voor muziek die verbindt, in een dorp dat ons allemaal dierbaar is.
Ik sluit af met oprechte dank aan iedereen die onze vereniging in 2024 tot een succes heeft gemaakt. Jullie inzet, tijd en passie zijn onmisbaar. En ik nodig jullie uit om diezelfde energie mee te nemen in 2025, want samen kunnen we het verschil maken. Samen kunnen we cultuur blijvend laten bloeien in Made.”
Jubilarissen
Liefst twaalf jubilarissen kreeg Angela Maas voor haar voeten geworpen. Voor iedere jubilaris had ze een woordje met een persoonlijke noot. Maas bouwde de spanning op, want ze begon met de koperen jubilarissen.
Dylan Wintermans, Sacha de Groot en Guus Neefs mochten een onderscheiding in ontvangst nemen. Helaas was laatstgenoemde met kennisgeving niet aanwezig op de uitreikingsdag.
Janne de Wit, Lotte van Gils-de Wit, Marijke Flipsen, Miriam v.d. Werken-Tiekstra en Tineke Heil tellen samen 125 St. Caecilia-jaren. Daaruit blijkt wel dat muziek echt verbindt!
De vereniging telde ook nog drie veertigjarigen muzikanten. Cor Selders, Gwen van de Waarsenburg-van Geel en Ineke van Geel-Loose. Selders is niet meer muzikaal actief in de vereniging maar verleent hand-en-spandiensten. Hij was lange tijd penningmeester, maar speelde in het verleden klarinet.
Gwen van de Waarsenburg-van Geel begon op de hoorn, ontmoette haar man Ronald ‘op de harmonie’; ging enige tijd ‘muzikaal vreemd’ door ook bij harmonie Ulvenhout te gaan spelen waar schoonvader Ben dirigent was. Het muzikale genie is ook nog actief in het koperquintet, met vader Eddy en houtblazersensemble, met zus Joyce. Ook Quincillia werd nog door Maas genoemd in haar speech. Een quintet dat binnen de vereniging ontstond. Op muzikaal gebied blijft ze zich ontwikkelen, want in het familieorkest Van Geel speelt ze geen hoorn meer, maar bariton.
Ineke van Geel Loose sloot het rijtje van veertigjarigen! Haar muzikale carrière begon als negenjarige bij de harmonie in Terheijden. Ze wilde liever dwarsfluit, maar vader besliste dat het klarinet werd. Ze ontmoette haar man Eddy bij die harmonie en op haar trouwdag stopte haar muzikale carrière tijdelijk. In 1982 pakte ze de muziek weer op. Ineke nam lessen dwarsfluit en begon in 1984 bij het ‘groot orkest’ van St. Caecilia.
Angela Maas sloot af met een anekdote. “Toen we de Langstraatcup wonnen vierden we een afterparty in onze repetitieruimte De Drie Linden. Ineke nam toen zoals altijd plaats aan de bar, met een sigaartje in haar mond, glaasje wijn in de hand, een ware ‘femme musique!”
Gouden Walthera
Voor Walthera van Gils-Voermans was ‘muziek gewoon onderdeel van de opvoeding, vond ons pa’. Walthera begon haar muzikale loopbaan op de sopraansaxofoon, daarna volgde de altsax en die werd opgevolgd door de tenorsax. Daar stelde de gouden jubilaris wel een voorwaarde voor aan. “Alleen als mijn broertje Harry dan op de altsax mag spelen in het orkest.” En zo geschiedde\. \. \. aldus de gouden muzikant.
Walthera was ook nog jarenlang muzikaal actief bij ’t Harmonieke, een carnavalskapel. Tegenwoordig laat ze bij moeilijke partijen, fluisterde Angela Maas, Nico wat harder blazen!